.jpg)
هزاران سال شاید بیشتر بیکار خوابیده چه باید کرد فعلا بخت لاکردار خوابیده دوباره مثل سابق ساعت قلابی بابا سر سی ثانیه قبل از شروع کار خوابیده
زان یارِ دلنوازم شُکریست با شکایت
گر نکته دانِ عشقی بشنو تو این حکایت
بی مزد بود و مِنَّت هر خدمتی که کردم
یا رب مباد کس را مخدومِ بی عنایت
مست آمدم ای پیر که مستانه بمیرم
مستانه دراین گوشه ی میخانه بمیرم
درویشم وبگذار قلندر منشانه
کاکل به سر افشان به سر شانه بمیرم
"گویند مرا چو زاد مادر" راه و روش پریدن آموخت تا یک شبه راه بیست ساله با سرعت جت رسیدن آموخت
بیچاره کسی که چون تو دلدار ندارد عاشق نشد و شوقِ سرِ دار ندارد بیچاره کسی که نشده محرم اسرار در غربت عالم خبر از یار ندارد
دل دیوانه‌ام، دیوانه تر شی خراب خانه‌ام ویرانه تر شی کشم آهی که گردون را بسوزد که آه سوته دیلان، کارگر شی
عمریست خبر از دل مهتاب نداریم
از اشک دگر غصه سیلاب نداریم
ماهی صفت از خانه شاهانه گذشتیم
شوری به سر از دیدن مرداب نداریم
راه دوري است، و پايي خسته
تيرگي هست و چراغي مرده
مي كنم، تنها، از جاده عبور
دور ماندند ز من آدم ها
سیل است و شبانگاه و جهان غرقه در آب است
بیدار کن این خانه ی همسایه که خواب است
بوم و بر اقطار جهان ریخته در هم
هر جا روی آوای غم و وای غراب است
گر چه گاهی داد و بیداد و نفس کٍش لازم است در فـضای دیــپلماسی لیـک نـرمـش لازم است دشمنان را می توان با جمله ای خر کرد و رفت این بــدان معنا نمی باشد که سازش لازم است
به وبلاگ شعر و ادب خوش آمدید